Krzywa średnio naukowa

Co to jest krzywa uczenia Dostarczył James R. Martin, Ph. D. CMA profesor honoris causa Uniwersytetu Południowej Florydy. Martin, J. R. Nie z dnia. Co to jest krzywa uczenia się Zarządzanie i księgowość WWW. maaw. infoLearningCurveSummary. htm Teoria krzywej uczenia się lub krzywa doświadczenia 1 jest oparta na prostym pomyśle, że czas potrzebny do wykonania zadania maleje, gdy pracownik zyskuje na doświadczeniu. Podstawowa koncepcja polega na tym, że czas lub koszt wykonania zadania (np. Produkcja jednostki produkcji) maleje ze stałą szybkością, ponieważ łączny wynik podwójny. Krzywe uczenia się są użyteczne w przygotowywaniu szacunków kosztowych, licytowaniu na specjalne zlecenia, określaniu standardów pracy, planowaniu wymagań dotyczących siły roboczej, ocenie wyników pracy i ustalaniu stawek motywacyjnych. Istnieją dwa różne modele krzywych uczenia się. Oryginalny model został opracowany przez T. P. Wrighta w 1936 roku i nazywany Modelem Modelu Średniowiecza lub Modelu Wrights. Drugi model został opracowany później przez zespół badaczy z Stanford. Ich podejście jest określane jako model przyrostowej jednostki czasu (lub kosztu) lub model Crawfords. Proste problemy z krzywą uczenia się są łatwiej wprowadzane z modelem Wrightsa, chociaż model Crawfords jest powszechnie używany w praktyce. Zatem przyjrzymy się modelowi Wrightsa i Crawfords nieco bardziej zaangażowanym podejściem. Wrights Cumulative Average Model In Wrights Model, funkcja krzywej uczenia się jest zdefiniowana następująco: gdzie: Y łączny czas (lub koszt) na jednostkę. X łączna liczba wyprodukowanych jednostek. czas (lub koszt) niezbędny do wyprodukowania pierwszej jednostki. b nachylenia funkcji podczas wykreślania na papierze dziennym. dziennik ratowania uczenia się 2. W przypadku 80 krzywej uczenia się b log.88 log 2 -.09691.301 -.32196 Jeśli pierwsza jednostka wymagała 100 godzin, to równanie to miało być: Równanie łącznych godzin (lub kosztów) mnożąc obie strony średniego zbiorczego równania X. Ponieważ X razy Xb X 1b. równanie jest następujące: Tak więc równanie całkowitych godzin pracy wynosi XY 100X 1 - .322 100X .678 80-procentowa krzywa uczenia się oznacza, że ​​łączny czas (i koszt) łącznego zmniejszy się o 20 procent za każdym razem, gdy produkcja jest podwójna. Innymi słowy, nowa średnia skumulowana dla podwojonej liczby będzie wynosić 80 z poprzedniej średniej skumulowanej, zanim podwojenie zostanie podwojone. Załóżmy na przykład, że bezpośrednia praca kosztuje 20 na godzinę w powyższym problemie. Łączna liczba godzin i kosztów oraz łączna liczba godzin i kosztów podano poniżej w przypadku podwójnych ilości od 1 do 8. Tabela 1: Przykład modelu pisaka z 80 krzywą uczenia 1 Łączny wynik X 2 Łączny czas pracy Godziny pracy XYh 3 Łączna średnia liczba godzin pracy Godziny Yh 4 Skumulowane całkowite koszty pracy XYc Należy zauważyć, że łączna średnia kolumna, 3 i 5 zmniejszyła się o 20 w wyniku produkcji, jest podwojona lub nowa średnia skumulowana wynosi 80 poprzedniej średniej skumulowanej. Łączna liczba kolumn 2 i 4 wzrasta w tempie równym dwukrotności kursu nauki, czyli 160 w tym przypadku. Ponieważ te stopy zmian pozostają niezmienne, można tworzyć tabele podwojonych ilości. Jednak w przypadku ilości pomiędzy podwójnymi ilościami wymagane są równania. Na przykład, zakładamy, że firma wyprodukowała osiem jednostek zgodnie ze wskazówkami w tabeli. Ile kosztuje wytwarzanie dziesięciu dodatkowych jednostek Dowolne równanie dla Y h. Y c. XY h lub XY c mogą być użyte do rozwiązania problemu. Jednak najskuteczniejszym sposobem uzyskania rozwiązania jest współdziałanie ze wzorem łącznego kosztu całkowitego. Odpowiedź uzyskuje się przez odjęcie kosztów pierwszego 8 od kosztu wytworzenia pierwszego 18. Użycie równania dla skumulowanych kosztów generuje odpowiedź w dwóch etapach następująco: Koszt pierwszego 18 XY c 2000 (18) .678 14 194 Mniej kosztów pierwszego 8 -8192 Koszt 10 dodatkowych jednostek 6 002 W ten sposób produkcja 10 dodatkowych jednostek wymaga około 6 002 dodatkowych kosztów pracy. Model czasowy (lub kosztowy) jednostki przyrostowej Crawfords Wzór używany w modelu Crawfords jest następujący: gdzie: Y jednostka średniej długości partii (lub koszt) jednostki przyrostowej. K algebraicznym punkcie środkowym konkretnej partii lub partii produkcyjnej. X (tzn. Łączna liczba wyprodukowanych jednostek) może być użyta w równaniu zamiast K, aby znaleźć jednostkowy koszt każdej konkretnej jednostki, ale określenie kosztu jednostkowego ostatniej wytworzonej jednostki nie jest użyteczne przy określaniu kosztu partii jednostki. Koszt jednostkowy każdej jednostki w partii musiałby zostać ustalony osobno. Nie jest to oczywiście praktyczny sposób rozwiązania kosztów partii, która może obejmować setki, a nawet tysiące jednostek. Praktyczne podejście polega na obliczeniu punktu środkowego partii. Koszt jednostkowy jednostki pośredniej jest średnim kosztem jednostkowym dla danej partii. Tak więc koszt partii znajduje się poprzez obliczenie kosztu jednostki punktu środkowego, a następnie pomnożenie przez liczbę jednostek w partii. Ponieważ relacje nie są liniowe, punkt środkowy algebraiczny wymaga rozwiązywania następującego równania: K L (1b) (N2 1b - N1 1b) -1b gdzie: K algebraiczny punkt środkowy partii. L liczba jednostek w partii. b log zapisu współczynnika uczenia się 2 N1 pierwsza jednostka w zbiorze minus 12. N2 ostatnia jednostka w partii plus 12. Kiedy Y c jest określona dla punktu środkowego algebraicznego partii, wtedy koszt całej partii zostanie znaleziony przez pomnożenie Yc przez liczbę jednostek w partii, jak wskazano powyżej. Przykład 80-procentowej krzywej uczenia opartej na modelu czasowym (lub kosztowym) jednostki czasu Crawfords można rozwijać w bardzo podobny sposób, w jaki opracowaliśmy tabelę 1, z tym wyjątkiem, że wartości jednostkowe dla dwukrotnych wielkości zmniejszyły się o 20 zamiast do łącznych średnich wielkości. Tabela 2: Przykład modelu modelu Crawfords z 80 krzywą uczenia się 1 Wydajność skumulowana X 2 Jednostki przyrostowe Godziny pracy Yh 3 Łączne łączne godziny pracy Kh (Yh) Z tabeli 2 wynika, że ​​jednostkowe godziny pracy (kolumna 2) i jednostkowe koszty pracy (kolumna 4) zmniejszyć o 20 za każdym razem skumulowane wyjście jest podwojone. Jednakże skumulowane łączne godziny pracy (kolumna 3) i skumulowane całkowite koszty pracy (kolumna 5) wzrastają według zmiennej stopy procentowej. Oznacza to, że kolumny 3 i 5 są znacznie trudniejsze do opracowania. Oznacza to również, że całkowite łączne godziny pracy i koszty generowane przez te dwa modele nie są zgodne w oparciu o tę samą wartość nauczania. Na przykład porównaj kolumnę 2 w tabeli 1 z kolumną 3 w tabeli 2. Łączne godziny łączne dla 8 jednostek wynosi 409,6 w oparciu o model Wrightsa i 534,6 w oparciu o model Crawfords. Inną różnicą jest to, że skumulowane średnie godziny i spadek kosztów zmienną stopą w modelu Crawfords. Nie powoduje to problemów przy korzystaniu z modelu Crawfords, ponieważ łączne kumulacje nie są wymagane do przewidywania kosztu. Aby zilustrować zastosowanie algebraicznego równania punktu środkowego i podejścia Crawfords'a, załóżmy, że firma w powyższym przykładzie wyprodukowała 2 jednostki i chce ustalić koszt wytworzenia 4 dodatkowych jednostek. Jedynym sposobem na znalezienie odpowiedzi jest obliczanie kosztu jednostkowego dla każdej jednostki od 3 do 6, a następnie sumowanie tych wartości. To działa całkiem dobrze w przypadku wielu jednostek, ale nie byłoby praktycznym sposobem na określenie kosztów 40, 400 lub 4000 dodatkowych jednostek. Punkt środkowy partii to: KL (1b) (N2 1b - Nl 1b) -1b4 (.678) (6,5,6678-2,5678) 1,322 2,712 (3,55758-186124) 3,10559 4,2938 Koszt jednostki środkowego punktu jest: Y c 2000 (4.29385) -.322 1 250.99 i całkowity koszt partii 4 4 (1.250.99) 5,005 Alternatywą jest użycie równania dla godzin w następujący sposób: Y h 100 (4.29385) -.322 62.5494 godziny Następnie całkowity koszt partii 4 wynosi 4 (62.5494) (20) 5,004. Znajdowanie wskaźnika uczenia się w przypadku podwójnych ilości Brak dostępnych równań Przedstawione powyżej równania pokazują, jak wykorzystać krzywą uczenia się do przewidywania czasu i kosztów określonej liczby jednostek, zakładając, że znamy stopień uczenia się. Ważnym pytaniem, pomijanym w tym punkcie, jest to, w jaki sposób odnajdujemy stopień uczenia się w pierwszej kolejności Jeśli dane dla dwóch partii jednostek możemy znaleźć stopień uczenia się za pomocą równań równań. Na przykład przyjąć dwie partie, jedna partia zawiera 2 jednostki, a druga partia zawiera 4 kolejne jednostki. Liczba jednostek w Lotie Możemy rozwiązać za szybkość uczenia się za pomocą modelu Wrights lub modelu Crawfords, ale procedury i kursy nauki różnią się. Używając Modelu Wrightsa, aby znaleźć współczynnik uczenia: Równania dla 2 partii to: Konwertowanie ich do formularzy logów, które mamy: log 72 log a (1 b) (log 2) dziennik 183 log a (1 b) (log 6) Obliczając wartości logów wskazywaliśmy, że mamy: 1.8575 log a (1 b) (. 301) 2.2625 log a (1 b) (. 7782) 1.8575 log. 301 .301b 2.2625.log .7782 .7782b Odejmowanie pierwszego równania od drugie równanie daje następujące równanie, które można łatwo rozwiązać dla b. 405 .4772 .4772b Zastąpienie b jednym z pierwotnych równań, 40. Następnie wskaźnik uczenia się można znaleźć przy użyciu równania dla b, tzn. B logu dziennika szybkości uczenia się 2 -151. Log rate of learning .301 log Stopa uczenia się antilog 10 -,04545 .90 Tak więc równanie dla łącznych godzin średnich to: a równanie dla łącznych godzin całkowitych to: Użycie modelu Crawfords do znalezienia sposobu uczenia się Tempo: Aby znaleźć stopień uczenia się za pomocą modelu Crawfords, musimy znaleźć algebraiczny punkt środkowy każdej partii, która jest potrzebna w równaniach, które muszą być rozwiązane równocześnie. Nie używamy wzoru dla K, ponieważ zawiera wartość b, która jest nieznana. Musimy więc użyć alternatywnych formuł punktu środkowego opisanych przez Liao, patrz str. 309. Punkt środkowy pierwszej partii to: A (L 1) 3 .5 (21) 3 .5 1,5 Punkt środkowy kolejnych partii to: A (L2) jednostki całkowite we wszystkich poprzednich partiach 42 2 4 Po znalezieniu przybliżonych punktów środkowych może wytworzyć dwa równania, po jednym dla każdej partii: Znajdź średnie godziny dla jednostek punktu środkowego: 722 36 dla punktu środkowego w partii 1. (183 - 72) 4 27,75 dla punktu środkowego w partii 2. Następnie równania to: Konwersja do logów: log 36 log ab (log 1.5) log 27.75 log ab (log 4) 1.5563 log ab (.17609) 1.44326 log ab (.603) Zmieniając znaki w równaniu 2, a następnie dodając dwa równania: a jest określona: Równanie dla przyrostowego czasu jednostkowego to: Współczynnik uczenia się znajduje się przy użyciu równania dla b, jak wskazano powyżej w przykładzie dla modelu Wrights'a. b log uczenia się ratelogu 2-2,654 log. stopa uczenia się. 301 Wskaźnik uczenia się (0,301) (-. 2654) .079885 Stopa uczenia się antilog .079885 .83198. Porównując te dwa współczynniki uczenia się mamy 0,90 dla modelu Wrightsa i 0,832 dla modelu Crawfords. To wzmacnia fakt, że dwa modele nie są kompatybilne, gdy stosuje się tę samą szybkość uczenia się. Innymi słowy, ten sam zestaw danych zawsze generuje dwa różne wskaźniki uczenia się w dwóch oddzielnych modelach, ponieważ czas jednostkowy i skumulowany średni czas nie maleją w tej samej szybkości. Najlepszym modelem jest ten, który generuje szacunki czasu i kosztów, które są najbliżej rzeczywistych wyników. Krzywe uczenia się wahają od około 70 do 100. Krzywa uczenia się poniżej 70 jest rzadka. 100 krzywej uczenia się wcale nie wskazuje na naukę. Z drugiej strony, 50 krzywej uczenia wskazywałoby, że dodatkowe jednostki czasu lub kosztów nie będą potrzebne dla dodatkowych jednostek poza pierwszą jednostką, ponieważ skumulowany średni czas, (w modelu Wrightsa) lub przyrostowy czas jednostkowy (w modelu Crawfords) zmniejszyło się o 50 za każdym razem, gdy produkcja była podwojona. Oznacza to, że łączny czas łączny nie zwiększył się, ponieważ byłby równy 100 poprzedniego łącznego czasu całkowitego. 1 Określenie "krzywa doświadczenia" jest bardziej koncepcją makra, a terminowa krzywa uczenia się jest koncepcją mikro. Określenie "krzywa doświadczenia" odnosi się do całkowitej produkcji, czyli całkowitej produkcji jakiejkolwiek funkcji, takiej jak produkcja, marketing lub dystrybucja. Opracowanie krzywych doświadczeń przypisuje się pracy Bruce Henderson z Boston Consulting Group w roku 1960. Liao, S. S. 1988. Krzywa uczenia się: model Wrightsa vs. model Crawfords. Kwestie dotyczące edukacji księgowej (jesienią): 302-315. Morse, W. J. 1972. Zgłaszanie kosztów produkcji wynikających z zjawiska krzywej uczenia się. Przegląd rachunkowości (październik): 761-773. (Link JSTOR). Więcej informacji na temat modeli krzywych uczenia zawiera Bibliografia krzywej uczenia. Przekazywanie średnich metod prognozowania: zalety i wady. Zastanawiałeś się, czy można rozwinąć się dalej. Korzystamy z SAP. W nim jest wybór, który można wybrać przed uruchomieniem prognozy o nazwie inicjalizacji. Jeśli zaznaczysz tę opcję, otrzymasz prognozy, jeśli ponownie uruchomisz prognozę, w tym samym okresie i nie sprawdzisz inicjalizacji wyniku. Nie mogę zrozumieć, co to inicjuje. Mam na myśli, matematycznie. Który z prognoz wyników najlepiej zapisać i użyć na przykład. Zmiany między nimi nie są w przewidywanej ilości, ale w MAD i Błąd, zapasach bezpieczeństwa i wielkości ROP. Nie wiesz, czy używasz SAP. hi dzięki za wyjaśnienie tak skutecznie jego zbyt gd. dzięki jeszcze raz Jaspreet Zostaw odpowiedź Anuluj odpowiedź O Shmula Pete Abilla jest założycielem Shmuli i postaci, Kanban Cody. Pomógł firmom takim jak Amazon, Zappos, eBay, Backcountry i inni, redukując koszty i poprawiając jakość obsługi klienta. Dokonuje tego poprzez systematyczną metodę identyfikacji punktów bólu, które mają wpływ na klienta i firmę oraz zachęca do szerokiego uczestnictwa firm stowarzyszonych w celu poprawy własnych procesów. Ta strona jest zbiorem jego doświadczeń, które chce z Tobą podzielić. Zacznij bezpłatną pobieranie PRZEZNACZENIE: Otżaczający pęcherzyk przepukliny pachwinowej został uznany za przypadek przepukliny całkowicie otrzewnowa (laparoskopowa). Celem pracy było wyjaśnienie krzywej uczenia się laparoskopowego przepukliny po zabiegu TEP za pomocą średniej ruchomej metody. METODY: W okresie od marca 2009 r. Do marca 2017 r. Przez jednego chirurga poddano laparoskopowej przepuklinie TEP u jednego pacjenta. Przeprowadziliśmy analizę dokumentacji medycznej obejmującą dane demograficzne, czas pracy, pobyt w szpitalu oraz powikłania pooperacyjne. WYNIKI: Średni czas pracy pierwszych 30 przypadków (grupa czasowa) wynosił 66,3 minuty. Po 30 pierwszych przypadkach, w późniejszych 60 przypadkach, w ciągu ostatnich 60 przypadków zmniejszyło się do 52,8 minuty (grupa doświadczonych okresów, P 0,015). Oznacza to, że czas pracy staje się stabilizowany, a następnie maleje wraz ze wzrostem liczby wykonanych przypadków. Pobyt szpitalny był krótszy i częstość występowania bólu, a częstość powikłań była niższa w doświadczonym okresie, jednakże nie ma statystycznego znaczenia. WNIOSEK: Sugerujemy, że liczba pacjentów potrzebna do krzywej uczenia się w przypadku przepukliny laparoskopowej TEP powinna wynosić 30 przypadków. Czas pracy laparoskopowego przepukliny po zabiegu TEP ustabilizuje się po 40 przypadkach w średniej ruchomości. Krzywa uczenia się laparoskopowego przedwczesnego przepukliny przez przesunięcie średnie. Cytaty BioEntities Artykuły pokrewne Linki zewnętrzne J Korean Surg Soc. 2017 Sierpień 83 (2): 9296. Krzywa uczenia się laparoskopowego przepukliny całkowicie pozakwotowej przez ruchome przeciętne oddziały chirurgiczne, Konyang University College of Medicine, Daejeon, Korea. 1 Katedra Medycyny Prewencyjnej, Uniwersytet Medyczny w Konyang, Daejeon, Korea. Korespondencja: Sang Eok Lee. Klinika Chirurgii, Klinika Medycyny Uniwersytetu Konyang, 158 Gwanjeodong-ro, Seo-gu, Daejeon 302-718, Korea. Tel .: 82-42-600-8956, Faks: 82-42-543-8956, E-mail: ten. liamnaheelgrs Dostał 2017 Grudzień 27 Zaktualizowano 2017 7 maja Zaakceptowano 2017 26 maja. Copyright x000a9 2017, Korean Surgical Society Journal of the Korean Towarzystwo chirurgiczne to czasopismo Open Access. Wszystkie artykuły są rozpowszechniane na zasadach licencji niekomercyjnej Creative Commons (creativecommons. orglicensesby-nc3.0), która pozwala na nieograniczone, niekomercyjne wykorzystanie, dystrybucję i reprodukcję na dowolnym nośniku, pod warunkiem że oryginalne dzieło jest prawidłowo cytowane. Ten artykuł został cytowany przez inne artykuły w PMC. Laparoskopowa przepuklina całkowicie pozajelitowa (TEP) została uznana za opcję leczenia przepukliny pachwinowej. Celem tego badania było wyjaśnienie krzywej uczenia się dla przepuklin laparoskopowych za pomocą metody średniej ruchomej. W marcu 2009 r. - marcu 2017 r. Przeprowadzono laparoskopowego zabiegu chirurgicznego TEP u 90 chorych. Analizowaliśmy rejestry medyczne obejmujące dane demograficzne, czas pracy, pobyt w szpitalu oraz powikłania pooperacyjne. Średni czas pracy początkowych 30 przypadków (grupa wiekowa) wynosiła 66,3 minuty. Po 30 pierwszych przypadkach, w późniejszych 60 przypadkach, w ciągu ostatnich 60 przypadków zmniejszyło się do 52,8 minuty (grupa doświadczonych okresów, P 0,015). Oznacza to, że czas pracy staje się stabilizowany, a następnie maleje wraz ze wzrostem liczby wykonanych przypadków. Pobyt szpitalny był krótszy i częstość występowania bólu, a częstość powikłań była niższa w doświadczonym okresie, jednakże nie ma statystycznego znaczenia. Wnioski Sugerujemy, aby liczba pacjentów potrzebna do krzywej uczenia się w przypadku przepukliny laparoskopowej TEP wyniosła 30 przypadków. Czas pracy laparoskopowego przepukliny po zabiegu TEP ustabilizuje się po 40 przypadkach w średniej ruchomości. Słowa kluczowe: przepuklina pachwinowa, TEP, laparoskopia, krzywa uczenia się, średnia przemieszczenia WPŁYW Przepukliny w jamie brzusznej są najczęstszymi wadami ściany brzucha obserwowanymi w praktyce chirurgicznej, przy czym co roku w Stanach Zjednoczonych występuje co najmniej 700 000 przypadków przepukliny. Około 2 do 5 całej populacji cierpiało na przepuklinę. Krajowe ubezpieczenie zdrowotne ogłosiło, że przepuklina była popularną chirurgią w Korei statycznie, która wyniosła około 33 000 przypadków przepukliny w 2017 r. 2. Od wprowadzenia naprawy przepukliny pachwinowej przez Bassini w 1887 r. Wielu metod chirurgii przepukliny pachwinowej zostało wprowadzonych przez wielu lekarzy 3. Wśród nich, oryginalna naprawa Lichtensteina opisana w 1984 roku, przepuklina została naprawiona bez naprężeń przez szorowanie materiału protetycznego na pokrycie lub złagodzenie wady w podłodze kanału pachwinowego i odtworzenie wewnętrznego pierścienia pachwinowego 3. Niedawno naprawa całkowitego nadcierwnienia (TEP) i naprawa przedrabiania przedsionkowego jamy brzusznej (TAPP) są powszechnie stosowane jako procedury laparoskopowe w celu usunięcia przepuklin pachwinowych. W doświadczonych rękach, TEP i TAPP są związane z niską częstością nawrotu w zakresie od 1 do 4 1. Uważa się również, że operacja laparoskopowa zmniejsza ból pooperacyjny, częstość powikłań rany i czas powrotu do codziennych czynności w porównaniu z operacją otwartą 1, 4. Ogólnie rzecz biorąc, chirurgia laparoskopowa jest uważana za trudniejszą niż chirurgię otwartą ze względu na specyfikę anatomiczną i ograniczenie przestrzeni roboczej. Ponadto krzywa uczenia się laparoskopowego przepierzchy głowy TEP ma dłuższy i bardziej stromy ze względu na wewnętrzny widok anatomiczny: do którego chirurg nie jest przyzwyczajony 5. Krzywą uczenia oceniano w czasie wykonywania operacji, powikłań pooperacyjnych oraz trudności techniczne w poprzednich badaniach 6. W poprzednich badaniach, pomiar czasu krzywej uczenia się w czasie pracy ma tendencję zależną od aktualnych warunków pacjenta. W statystykach średnia ruchoma jest również określana jako średnia krocząca i średnia średnia krocząca. Jest to typ skończonego filtru odpowiedzi impulsów wykorzystywanych do analizy zbioru punktów danych, tworząc serię średnich różnych podzbiorów całego zbioru danych. Prosta średnia ruchoma jest statystycznym procesem, aby wyrównać tendencje. Celem tego badania było wyjaśnienie krzywej uczenia się dla przepuklin laparoskopowych TEP przy wykorzystaniu średniej ruchowej pojedynczego chirurga. Pacjenci i materiały W sumie u 90 chorych wykonano laparoskopową chirurgię TEP u jednego chirurga w okresie od marca 2009 r. Do marca 2017 r. Pacjenci z nawracającą przepuklicą zostali wykluczeni ze względu na dodatkowy czas operacyjny do usunięcia z powodu silnej przyczepności. Technika chirurgiczna W znieczuleniu ogólnym pacjent umieszczono na pozycji leżącej. Pionowe nacięcie skóry zostało wykonane o długości 15 mm poniżej tułowia. Tłuszczową tkankę podskórną odkryto bez trudu pod wpływem elektrokoagulacji. Zgodnie z kierunkiem przepukliny do bocznej części linii alba wykonano nacięcie pionowe. Po ekspozycji mięśnia prostego mięsień prosty i tylna szyja prosta przy użyciu klamry Kelly były kontynuowane. I balon rozciągający napełnił się używając Spacemaker (Autosuture, Norwalk, CT, USA). Po usunięciu balonu gaz CO2 był napełniany ciśnieniem od 10 do 12 mmHg. Kamera wideo o temperaturze 0 stopni została wprowadzona do portu i skierowana do przedziału otaczającego. Jeden jeden trok został umieszczony nad symfiksem łonowym. Kolejny trokar znajdował się między portem kamery a suprapubicznym portem. Niższe naczynia epigastryczne są identyfikowane wzdłuż dolnej części mięśnia prostego i wycofywane z przodu. Więzadło Coopersa musi być usunięte z łuku łonowego w stosunku do poziomu zewnętrznej żyły biodrowej. Określono także przewód iliopubowy. Należy zachować ostrożność, aby nie dopuścić do uszkodzenia nerwu udowego i nerwu kości udowej, usytuowanych poprzecznie do i poniżej przewodu łypubowego. Usuwanie boków przeprowadza się do przedniego grzbietu biodrowego. W naczyniu gonadalnym i odczuciu przysadki parietyzowano u mężczyzn. Po pełnym usunięciu przestrzeni przedmuchowej, przepuklina została zredukowana przy użyciu siły. Do portu aparatu fotograficznego włożono siatkę Parietex (Sofradim, Formans, Francja). Było ono umieszczone na przedniej brzuchowej ściance obejmującej trójkąt Hesselbacha, wewnętrzny pierścień pachwinowy i środkową część zewnętrznej żyły biodrowej. Został on przymocowany do gruczołu łonowego z Tacker (Autosuture) u wszystkich pacjentów. Analiza statystyczna Obserwowane różnice poddano analizie statystycznej z wykorzystaniem SPSS ver. 17.0 (SPSS Inc. Chigago, IL, USA) (dokładne testy firmy Fishers i test x003c7 2). Poziom istotności statystycznej ustalono na wartościach P-valuesx0003c0.05. Charakterystyka kliniczna Charakterystyka kliniczna 90 chorych poddanych laparoskopowej przepuklinie TEP przedstawiono w Tabeli 1. Pierwszy przypadek przypadków do 30-tych przypadków został zaliczony do grupy w okresie uczenia się, a po 30 przypadkach nazywano grupę doświadczonych grup. Średni wiek wynosił 53,8 x000b1 18,5 roku (zakres, 19 do 78 lat) dla grupy obejmującej okres nauki i 53,1 x000b1 18,1 lat (zakres, 14 do 82 lat) dla doświadczonej grupy czasowej. Wskaźnik płci mężczyzn i kobiet wynosił 29: 1 dla grupy w okresie uczenia się i 57: 3 dla doświadczonej grupy czasowej. Nie stwierdzono statystycznie istotnych różnic między dwiema grupami w wieku, płci, kierunku i rodzaju przepukliny. Charakterystyka kliniczna pacjentów z TEP Przeprowadzenie średniej krzywej Jak określono na rysunku 1. prosta średnia ruchoma badanej grupy przekształconej na wykres. Oś X przedstawia sprawę, która oznacza grupę 10 pacjentów, a oś Y oznacza średni czas działania, który stanowiła grupę 10 przypadków. Średni czas pracy każdego zestawu 10 przypadków zmniejszył się w sposób ciągły. Czas pracy ustabilizował się po 20 przypadkach i po 30 przypadkach wykazał dramatyczny spadek. Ponadto po 40 przypadkach odnotowano bardziej stabilną krzywą. Biorąc pod uwagę czas pracy jako zmienną, statystycznie znaczenie wykazuje po 30 sprawach (P 0.015). Przeprowadzka średniej krzywej dla laparoskopowego przepukliny całkowicie pozakwotowej. Porównanie wyników operacyjnych Tabela 2 wymienia niektóre mierzone parametry pomiędzy obiema grupami. Średni czas pracy grupy wykształceniowej wyniósł 66,3 x000b1 26,2 minuty (zakres, 25 do 130 minut), grupa doświadczonych grup wyniosła 52,8 x000b1 18,3 minuty (zakres, od 30 do 110 muntów), co pozostało stabilne w następnych operacjach. Zmniejszenie czasu pracy było znaczne pomiędzy dwiema grupami (P 0.015). Zabieg przeciwbólowy bólu pooperacyjnego po operacji do wyładowania był stosowany do stosowania leków przeciwzapalnych petydyny lub niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Częstość używania zabójcy bólu wynosiłaby 0,5 razy w grupie w okresie uczenia się, a 0,4 razy w grupie doświadczonych, co nie wykazało istotnej różnicy (P 0,406). Czas pobytu w szpitalu wynosił odpowiednio 2,7 i 2,4 dnia, nie wykazując istotnej różnicy (P 0,497). Porównanie wyników operacyjnych Powikłania pooperacyjne Powikłania po zabiegu obejmowały 4 przypadki krwiaka, 1 przypadek obrzęku moszny oraz 1 przypadek zakażeń siatką w grupie wiekowej. Z drugiej strony, w grupie doświadczonych chorych stwierdzono 4 przypadki krwiaka oraz 1 przypadek obrzęku moszny (tabela 3). W związku z tym wskaźnik komplikacji wyniósł 20 w grupie wiekowej i 8,3 w grupie doświadczonej. Nie stwierdzono znaczącej różnicy między obu grupami (P 0.170). DYSKUSJA Obecnie laparoskopowe i endoskopowe zabiegi chirurgiczne były szeroko stosowane w każdym specjalistycznym zabiegu chirurgicznym i leczniczym, a więc tak zwane współczesne dni operacji minimalnie inwazyjnej. Wykazuje on wiele różnic w porównaniu do konwencjonalnej chirurgii w aspekcie ograniczenia chirurgicznego pola widzenia i oprzyrządowania. W innych badaniach krzywa uczenia się chirurgii laparoskopowej była uzależniona od doświadczeń chirurga, asystentów chirurgicznych, środowisk sali operacyjnej oraz anestezjologa i specjalistycznej pielęgniarki. Dlatego w chirurgii laparoskopowej było wiele trudności, nawet jeśli byli doświadczeni chirurdzy, którzy mają wiele przypadków w konwencjonalnej chirurgii otwartej. Koncepcją krzywej uczenia się jest określenie ilości stopni każdego indywidualnego dostosowania oraz badanie procesu przystosowania laparoskopowego chirurgicznego w czasie rzeczywistym, który faktycznie staje się barierą dla rozpoczęcia minimalnie inwazyjnej operacji chirurgii laparoskopowej. Badania krzywej uczenia się przeprowadzano w sposób ciągły, a czas na zminimalizowanie powikłań pooperacyjnych lub ustabilizowanie czasu operacji został wykorzystany do określenia krzywej uczenia się 7. W przypadku cholecystektomii laparoskopowej krzywa uczenia się została zdefiniowana jako 20 lub więcej przypadków, gdy punkt powikłań pooperacyjnych i czasu pracy ustabilizowano. W laparoskopowej kolektomii, krzywa uczenia się została wyznaczona z 30 do 70 przypadków doświadczenia w terenie przy użyciu czasu działania i powikłań pooperacyjnych oraz otwartej konwersji 8, 9. I krzywa uczenia się laparoskopii wspomagana dystalnej gastrektomii była około 60 przypadków przy użyciu czasu działania. Choi i in. 10 stwierdziło, że krzywa uczenia się laparoskopowej naprawy TEP wyniosła 60 przypadków dla początkującego chirurga. Ogólnie uważa się, że laparoskopowe podejście do naprawy przepukliny pachwinowej ma lepsze wyniki w długoterminowej jakości życia w porównaniu z otwartą naprawą naprawy Lichtensteinu 1. Na podstawie tych pojęć szeroko stosuje się laparoskopowy przepływo TEP 11. Trudnym zadaniem jest określenie dokładnej krzywej uczenia się poprzez zmniejszanie się powikłań pooperacyjnych i ustabilizowanie punktu czasu pracy. W tym badaniu, podobnie jak w przypadku średniego czasu pracy, istniała statystycznie istotna różnica między początkiem 30 przypadków a 60 kolejnych przypadków. Powtarzające się powikłania pooperacyjne zmniejszyły się z początkowych 30 przypadków. Obrzęk krwiaka i obrzęku moszny to powikłania, które były leczone konserwatystycznymi troskami. Powikłania pooperacyjne mogą być zmniejszone przez chirurgów i asystentów, które dostosowują procedury i opracowują procedury operacyjne. Nasza sugestia około 30 przypadków, aby stać się biegły przepuklina TEP jest tylko jednym doświadczonym chirurgiem, a to oznacza samouczenie techniki. Krzywa uczenia się skróci się, jeśli nastąpi formalne szkolenie, dostępny jest ścisły nadzór wewnątrzoperacyjny przez specjalistów, a chirurg otrzymuje pomoc od innych dobrze przeszkolonych pracowników 11. I badania nie wykazały zmniejszenia powikłań pooperacyjnych i średniego pobytu w szpitalu z doświadczeniem pomimo znacznego skrócenia czasu operacyjnego. Podsumowując, sugerujemy, że liczba pacjentów potrzebujących do uczenia się krzywej laparoskopowej przepukliny TEP wyniosłaby 30 przypadków. Czas pracy laparoskopowego przepukliny po zabiegu TEP ustabilizował się po 40 przypadkach w średniej ruchomości. Z tego powodu laparoskopowe przepuklenie TEP może być użytecznymi procedurami chirurgicznymi, jeśli pokonano krzywą uczenia się. Nie zgłoszono żadnego potencjalnego konfliktu interesów w tym artykule. Referencje 1. Belyansky I, Tsirline VB, Klima DA, Walters AL, Lincourt AE, Heniford TB. Prospektywne, porównawcze badanie jakości życia pooperacyjnego w TEP, TAPP i zmodyfikowanych naprawach Lichtensteina. Ann Surg. 2017 254: 709714. PubMed 2. Krajowe ubezpieczenie zdrowotne. Znaczenie najważniejszych statystyk dotyczących działalności w 2017 roku. Seul: National Health Insurance 2017. 3. Lichtenstein IL, Shulman AG, Amid PK, Montllor MM. Bezpieczna przepuklina. Am J Surg. 1989 157: 188193. PubMed 4. Han MS, Lee SM, Choi SI, Joo SH, Hong SW. Porównanie laparoskopowej naprawy przepukliny pachwinowej i bezbolesnej przepukliny paznokciowej za pomocą perfix (R): krótkoterminowe wyniki obserwacji. J Korea Południowa Surg Soc. 2009 77: 189194. 5. Lal P, Kajla RK, Chander J, Ramteke VK. Laparoskopowa naprawa przepukliny pachwinowej całkowitej (TEP): pokonanie krzywej uczenia się. Surg Endosc. 2004 18: 642645. PubMed 6. Liem MS, van Steensel CJ, Boelhouwer RU, Weidema WF, Clevers GJ, Meijer WS, i in. Krzywa uczenia się w przypadku całkowitej laparoskopowej przepukliny pachwinowej. Am J Surg. 1996 171: 281285. PubMed 7. Seo K, Choi Y, Choi J, Yoon K. Laparoskopowa przerost jest możliwa w przypadku niedoświadczonych lekarzy w pierwszych dniach indywidualnych kursów laparoskopowych. J Korea Południowa Surg Soc. 2009 76: 2327. 8. Moore MJ, Bennett CL. Klub Chirurgów Południowych. Krzywa uczenia się cho cholecystektomii laparoskopowej. Am J Surg. 1995 170: 5559. PubMed 9. Schlachta CM, Mamazza J, Seszadri PA, Cadeddu M, Gregoire R, Poulin WE. Zdefiniowanie krzywej uczenia się dla resekcji laparoskopowych jelita grubego. Dystrybucja dwukropek. 2001 44: 217222. PubMed 10. Choi YY, Kim Z, Hur KY. Krzywa uczenia się laparoskopowej naprawy przepukliny pachwinowej. Czy J Surg. 2017 55: 3336. PMC free article PubMed 11. Kim KH, Kim MC, Jung GJ, Kim HH. Krzywa uczenia się w laparoskopowej dystalnej gastrektomii (LADG) z ogólnoustrojową limfadenektomią wczesnego raka żołądka z uwzględnieniem czasu pracy. J Korea Południowa Surg Soc. 2006 70: 102107. Artykuły z czasopisma Chirurgicznego Towarzystwa Chirurgicznego dostępne są tutaj dzięki uprzejmości Koreańskiego Towarzystwa ChirurgicznegoUstawienie krzywej uczenia się laparoskopowego przepukliny całkowicie pozakonkurencyjnej poprzez średnią ruchomą. Identyfikator pubmed-PMC3412190 Issn 2233-7903 (druk) 2093-0488 (elektroniczny) Journaltitle Journal of Korean Surgical Society Teksty Mediatype Skaner Archiwum internetowe Python library 0.7.5 Źródło ncbi. nlm. nih. govpmcarticlesPMC3412190 Identyfikator-access archive. orgdetailspubmed-PMC3412190 Identyfikator-ark ark: 13960t9x091910 Ppi 300 OCR ABBYY FineReader 9.0 Miejsce zapasowe ia9059060 Cel: Laparoskopowa przepuklina całkowicie nadcierwieniodawcza (TEP) została uznana za opcję leczenia przepukliny pachwinowej. Celem tego badania było wyjaśnienie krzywej uczenia się dla przepuklin laparoskopowych za pomocą metody średniej ruchomej. Metody: W okresie od marca 2009 r. Do marca 2017 r. Przez jednego chirurga poddano laparoskopowi przepuklina TEP u jednego pacjenta. Analizie poddano rekordy medyczne obejmujące dane demograficzne, czas działania, pobyt w szpitalu oraz powikłania pooperacyjne. Wyniki: Średni czas pracy pierwszych 30 przypadków (grupa czasowa) wynosił 66,3 minuty. Po 30 pierwszych przypadkach, w późniejszych 60 przypadkach, w ciągu ostatnich 60 przypadków zmniejszyło się do 52,8 minuty (grupa doświadczonych okresów, P 0,015). Oznacza to, że czas pracy staje się stabilizowany, a następnie maleje wraz ze wzrostem liczby wykonanych przypadków. Pobyt szpitalny był krótszy i częstość występowania bólu, a częstość powikłań była niższa w doświadczonym okresie, jednakże nie ma statystycznego znaczenia. Conclusion: We suggest that number of patients needed for the learning curve for laparoscopic TEP herniorrhaphy should be 30 cases. The operating time for laparoscopic TEP herniorrhaphy stabilizes after 40 cases in moving average analysis. Volume 83 Language English Book contributor Korean Surgical Society Collection pubmed journals There are no reviews yet. Be the first one to write a review.